Het studentenleven zit vol fancy borrels, nieuwe vrienden en knappe scharrels. Toch is er ook een kant waar je geen foto's van ziet op Instagram en waar nauwelijks over gesproken wordt. In deze blog neem ik je mee naar de rauwe kant van het studentenleven. Ik noem het: studentenleed!

One night stand

En harde bonk gevolgd door luidkeels gelach deed me opschrikken uit mijn slaap. Enigszins verward deed ik mijn ogen open. Shit, het was weer eens zo ver; ik was vannacht niet in mijn eigen bed beland. In plaats daarvan lag ik in een muffig bed waarvan de lakens al heel lang de wasmachine niet meer hadden gezien. Het bed stond in een kleine studentenkamer met posters van provocerende blote vrouwen aan de muur. De vloer was bezaaid met bierflesjes, vieze kleren en borden met aangekoekte etensresten die blijkbaar ook als asbak dienden. Naast me lag een matig aantrekkelijke jongen met meer lichaamshaar dan de gemiddelde man. Zijn mond stond een beetje open en deze produceerde, naast wat slijm, ook een penetrante geur. Zachtjes kroop ik het bed uit, hopend dat de harige jongen niet wakker zou worden, en sprokkelde ik mijn kleren bij elkaar.

Onderbroek spoorloos

Mijn trui en broek waren snel gevonden, maar mijn onderbroek bleek spoorloos te zijn. De beschimmelde kopjes en borden met onbeduidende smurrie die ik aantrof tijdens mijn zoektocht naar mijn kleren hadden mijn kater aangewakkerd. Een vlaag van misselijkheid zorgde ervoor dat ik mijn onderbroek niet meer zo heel belangrijk vond. Ik wou vooral weg hier. Dan maar zonder. Zachtjes verliet ik de kamer, de jongen snurkend achterlatend.

Pandapunten

De rest van het huis bleek er niet schoner op te zijn. Op de met rommel bezaaide trap kwam ik wat giechelende huisgenoten van de jongen tegen. Toen ik ze met een chagrijnig hoofd passeerde, werd mij nageroepen dat het erg lief was dat ik Simon eindelijk van zijn pandapunten had afgeholpen. Ik trok de voordeur met een klap achter me dicht. Mijn fiets stond nog in de stad en mijn telefoon was leeg. Ik moest een pokkeneind lopen met een broek die tussen mijn benen flink schuurde door het gebrek aan onderbroek. Mijn hoofd deed pijn en ik was misselijk. Ik baalde.

Gelukkig was Esmee thuis. Zij kon mij als goede vriendin wijzen op de humoristische kanten van het 'harige jongen incident', ofwel Simon. Als een boer met kiespijn lachte ik samen met haar om deze nachtelijke uitspatting. Ook beloofde ik haar voor de zoveelste keer dat ik nooit meer met een random jongen uit de stad mee naar huis zou gaan. Helaas wisten we allebei dat deze belofte binnen de kortste keren weer verbroken zou worden.

Snackbar

Esmee en ik besloten dat we een brakke maaltijd nodig hadden als middel tegen de kater. Ellendig slenterden we naar de snackbar. We bestelden alles wat vet en ongezond was. Toen ik mijn portemonnee uit mijn jaszak trok om af te rekenen met de dikke kale snackbarmeneer viel er een stukje roze textiel op de grond. Ik werd knalrood. Dáár was dus mijn onderbroek. Hoe hij daar gekomen was, is mij nog steeds een raadsel.

Echt studentenleed dus, maar heb jij weleens straalbezopen in de collegebanken gezeten? Ik wel...